Quicumque vult salvus esse,

 ante omnia opus est ut teneat catholicam fidem

 (Symbolum fidei catholicae s. Athanasio adscriptum)

 

„Ktokolwiek pragnie być zbawiony,

 przede wszystkim winien się trzymać katolickiej wiary”

 (Wyznanie wiary św. Atanazego)

 

   Pan Jezus mówi jasno: Qui crediderit et baptizatus fuerit, salvus erit; qui vero non crediderit, condemnabitur – „Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony” (Mk 16, 16).

   W czasach pomieszania powszechnego możliwe jest zachowanie wierności katolickiej wierze. Katolicką, czyli jedyną prawdziwą, wiarę poznajemy dzięki Bożemu Objawieniu zawartemu w Piśmie Świętym i Tradycji, które autorytatywnie tłumaczy i interpretuje Urząd Nauczycielski Kościoła – o ile pozostaje w wierności Pismu Świętemu i Tradycji.

 

   Św. Jan Bosko był kapłanem rzymskokatolickim, świętym o wybitnej formacji teologicznej, duchowej i duszpasterskiej, w której gorliwość o zbawienie dusz, kwestia katolickiej (czyli prawdziwej) objawionej przez Boga wiary oraz sprawy Kościoła Powszechnego zajmowały miejsce absolutnie priorytetowe. Charakteryzując jego życie i działalność nietrudno stwierdzić, że przedmiotem jego szczególnej troski było wierne zachowanie i głoszenie na wiele sposobów katolickiej wiary oraz podtrzymywanie autorytetu Kościoła Katolickiego, Stolicy Apostolskiej i Papieża. Święty o wielkich horyzontach eklezjalnych, wierny Kościołowi i Stolicy Apostolskiej, czemu dawał wyraz przez całe swoje życie!

   Taką wybitną troskę o sprawy Kościoła Powszechnego zostawił założonym przez siebie salezjanom, jako testament do gorliwej realizacji.

   Mawiał: Qualunque fatica è poca, quando si tratta della Chiesa e del Papato – „Gdy chodzi o dobro Kościoła i Papiestwa, jakikolwiek trud nie jest zbyt wielki”* (Memorie Biografiche, V, 577).

   Papież Pius XI w przemówieniu na temat cudów ks. Bosco określił Świętego: fedele e assennato servo della Chiesa –„wierny i mądry sługa Kościoła” (E. Ceria, Don Bosco con Dio).

   Św. Jan Bosko przed swoją śmiercią wyjawił długo zachowywany sekret swojego serca, mówiąc do kardynała Giovanniego Cagliero, pierwszego biskupa i kardynała salezjanina: „Zgromadzenie Salezjańskie i Salezjanie mają za cel specjalny podtrzymywać autorytet Stolicy Świętej, gdziekolwiek by się nie znajdowali, gdziekolwiek by nie pracowali”. A wkrótce potem wyraził kardynałowi Alimonda, arcybiskupowi Turynu, który złożył mu wizytę, swoje pragnienie: „Przeżyłem czasy bardzo trudne, Eminencjo. Lecz autorytet Papieża… autorytet Papieża… Powiedziałem tutaj Mons. Cagliero: Salezjanie są dla obrony autorytetu Papieża, gdziekolwiek by nie pracowali, gdziekolwiek by się nie znajdowali. Proszę pamiętać, Eminencjo, aby powtórzyć to Ojcu Świętemu” (E. Ceria, Don Bosco con Dio).

.

   Sen o dwóch kolumnach wyraźnie wskazuje na warunek ocalenia katolickiej wiary i Kościoła w czasach zamętu i prześladowań. Jest nim wierne przylgnięcie do Eucharystii – Salus credentium (Zbawienie wierzących) i do Matki Bożej – Auxilium christianorum (Wspomożenie wiernych), pod przewodnictwem Papieża.

   Opis wizji znajdziemy m. in.: tutaj.

   Sprawy najwyższej aktualności i dzisiaj!

    Propagując gorliwe nabożeństwo do Maryi Wspomożycielki również wskazywał, iż cele tego nabożeństwa mają nierozerwalne powiązania z troską o Kościół w wymiarze powszechnym. Sam tak pisał:

   „Tytuł «Wspomożenie chrześcijan», przypisywany Czcigodnej Matce Zbawiciela, nie jest rzeczą nową w Kościele Chrystusa, ale w tych ostatnich czasach zaczęto go używać w stosunku do Błogosławionej Dziewicy ze specjalnego względu. Obecnie do wzywania Maryi nie zmuszają nas sprawy prywatne, lecz bardzo ważne niebezpieczeństwa zagrażające wszystkim wiernym. Obecnie sam Kościół katolicki stał się przedmiotem ataków. Atakuje się jego prace, jego święte instytucje, jego głowę, jego naukę i karność. Kościół katolicki jest atakowany jako ostoja prawdy i nauczyciel wszystkich wiernych.

   Dlatego, aby wyprosić od Boga szczególną pomoc w tych czasach, wszyscy katolicy na całym świecie uciekają się do Maryi jako wspólnej Matki, specjalnej Wspomożycielki rządzących i narodów katolickich.

   Z całą słusznością twierdzimy, że Bóg Maryję ustanowił «Wspomożeniem chrześcijan» i że Ona zawsze okazywała się taką w nieszczęściach publicznych, szczególnie wobec ludów cierpiących i walczących za wiarę.

   Niech święta Dziewica pomaga nam wszystkim, abyśmy żyli przywiązani do nauki i Kościoła, których głową jest papież, zastępca Jezusa Chrystusa, i niech wyjedna nam łaskę wytrwania w świętej służbie Bożej na ziemi, byśmy mogli dojść do Niej w królestwie chwały w niebie” (Meraviglie della Madre di Dio invocata sotto il titolo di Maria Ausiliatrice, Torino 1868, c. II et praef., pp. 25-28 et 5-8). 

   „Ktokolwiek pragnie być zbawiony, przede wszystkim winien się trzymać katolickiej wiary” (Wyznanie wiary św. Atanazego).

   W czasach pomieszania powszechnego zachowanie wierności katolickiej wierze jest możliwe.

   W czasach pomieszania powszechnego zachowanie wierności katolickiej wierze jest zaszczytnym naglącym obowiązkiem!

 

   * Wszystkie podkreślenia (pogrubiona czcionka) są moje, zastosowane w celu uwypuklenia sensu wybranych sformułowań.

 

   * * *

 

   Wspomnę jeszcze nazwiska postaci salezjanów, którzy dają klarowne znaki wierności Tradycji:

 

Kardynał Alfons Maria Stickler SDB (1910-2007)

 

   Wybitny hierarcha zasłynął m. in. powiedzeniem: „Wobec tego wszystkiego, co w posoborowej reformie owemu katolickiemu pojęciu kultu nie odpowiada, wolno nam w katolickim oporze powoływać się na wolę Ojca Świętego” (NML). Reguła wielce pomocna dla nas w czasach pomieszania powszechnego!

   Ten herold obrony liturgii przed ostatnimi niefortunnymi i zgubnymi niekiedy dla niej reformami, jako jeden z ojców soboru często krytykował te reformy, także, jeśli chodzi o język liturgiczny.

   1) Świadectwo osobiste

   Kardynał Stickler stwierdził, że w jednej z konferencji wygłoszonej przez abpa Bugniniego, architekta posoborowej reformy liturgicznej, usłyszał on słowa tego dygnitarza, iż pragnąłby on tego, aby Msza święta była sprawowana wyłącznie w językach narodowych – bez łaciny.

   2) Nauczanie

   Oto dwa przykłady z nauczania kardynała Sticklera o obronie łaciny: a) pierwszy to Pius VI walczący przeciwko biskupowi Ricciemu i synodowi w Pistoi, którzy chcieli wyrugować łacinę z liturgii (papież zwyciężył); b) drugi to papież Pius XI, który napisał w Officiorum Omnium (z 1922 r.) o językach narodowych w liturgii krótko: non vulgaris.

   3) Argumenty

   Oto niektóre z argumentów wystosowanych przez kardynała Sticklera: a) łacina jest ochroną przeciwko profanacji i niebezpieczeństwu wulgaryzacji liturgii; b) łacina jest niezwykle precyzyjnym językiem; c) łacina strzeże jasno wyrażonej doktryny katolickiej; d) łacina jest manifestacją jedności Kościoła; e) łacina jest umocnieniem całego Kościoła; f) łacina jest językiem Misterium (NML).

 

   Tenże Hierarcha potwierdził w roku 1995, że Komisja Kardynalska poinformowała papieża Jana Pawła II jednogłośnie, iż Msza Święta Piusa V nigdy nie została zniesiona, i że ośmiu z dziewięciu kardynałów zaleciło udzielenie ogólnego pozwolenia dla księży na celebrowanie zarówno nowej jak i starej Mszy (NML).

 

   Warty uważnej lektury frapujący wykład Teologiczna atrakcyjność Mszy Trydenckiej: tutaj

.

   PDF – także do wydruku: tutaj

 

   Kazanie wygłoszone 18 X 1997 roku w Kolonii: tutaj

.

   O zasługach Kard. Sticklera mówiono na konferencji w Rzymie w listopadzie 2012 roku. Głos zabrał m. in. Kard. Raffaele Farina SDB: tutaj

.

– – –

 

Ks. Augustyn Dziędziel SDB

 

   Dwie dobre wiadomości z Moskwy: tutaj i tutaj

 

– – –

 

Ks. Władysław Grochal SDB

długoletni kierownik z wielką starannością prowadzonej biblioteki w WSDTS w Lądzie

 

   Dobra wiadomość z Wyższego Seminarum Duchownego Towarzystwa Salezjańskiego w Lądzie: tutaj

. 

---

treści katolickie:
 sacerdoshyacinthus.com
 verbumcatholicum.com
 twitter.com/SacHyacinthus
 YouTube