TOM 7 Księgi Niebios o Woli Bożej - część trzecia. Bóg jest Miłością, napisał uczeń, którego Jezus miłował. Miłość i Wola Boża, jak i wszystko, co jest w Bogu, który się objawił w Starym i Nowym …Więcej
TOM 7 Księgi Niebios o Woli Bożej - część trzecia. Bóg jest Miłością, napisał uczeń, którego Jezus miłował. Miłość i Wola Boża, jak i wszystko, co jest w Bogu, który się objawił w Starym i Nowym Testamencie, zajmuje się nieustannie stworzeniami ludzkimi, od samego początku ich zaistnienia przez Moc Stwórczą Ojca Niebiańskiego i Jego Rąk Boskich, jeśli tak można za świętym Ireneuszem powiedzieć, Syna Bożego i Ducha Swiętego. Dzieło na początku było bardzo dobre Biblia Tysiąclecia - Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu - Rdz 1 Grzech pierworodny Pierwszych Rodziców, który polegał w istocie swojej na rezygnacji ludzkiej woli z trwania w życiu z Wolą Bożą w doskonałej Jedności, co zresztą ma swe źródło w ISTNIENIU i życiu JEDYNEGO BOGA, dlatego ta REZYGNACJA BYŁA ZERWANIEM NATURALNEGO I MISTYCZNEGO PRZYMIERZA z BOGIEM Stwórcą przez CZŁOWIEKA, którego konsekwencje ogarnęły wszystkich jego potomków. Wola Boża i Miłość Boża w ten sposób zlekceważone i odrzucone oddały sprawę do Sądu BOSKIEJ Sprawiedliwości. Harmonia Boskich Atrybutów nie może być w żaden sposób zmienna, dlatego DEKRET BOSKI o ODKUPIENIU CZŁOWIEKA i Zbawieniu jego potomstwa, ukryty w Bogu Samym aż do czasu, pojawił się NATYCHMIAST po tym DRAMACIE, aby nie stał się on Tragedią Wiecznego potępienia dla całego RODZAJU LUDZKIEGO. Człowiek otrzymał jednak pewną wiadomość, która wzbudziła w nim nadzieję na Miłosierdzie Boże, w postaci Skórzanych Ubrań, które Adam i Ewa otrzymali przy ich wypędzeniu z Ogrodu Rajskiego zwanym EDEN czyli RAJ. Biblia Tysiąclecia - Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu - Rdz 3 Szatan zaś został przeklęty i potępiony, ponieważ był to już jego drugi akt zdecydowanego nieposłuszeństwa i zerwania z Wolą i Miłością BOGA, wprowadzający w dodatku w historię ludzkich stworzeń swoją wolę kłamstwa i wszelkiego nieporządku aż do nienawiści i odebrania im wszelkiej nadziei na ODKUPIENIE. Jest też on - a dzięki temu Mojżesz Prorok Pański Pierwszy Głosicieli Bożego Planu Zbawienia - poinformował przez napisanie Księgi Rodzaju, że jak przez niewiastę udało się przybierającemu postać węża Szatanowi nakłonić ludzkie istoty do nieposłuszeństwa i grzechu, tak i przez Niewiastę i Jej Potomka, zostanie on zmiażdżony w swojej głowie ze swoimi wspólnikami upadłych duchów. free.fr/Polski/ZNAK.pdf Tam można poszerzyć swoją wiedzę na TEMAT, KIM JEST JEZUS CHRYSTUS!
- Zgłoś
Portale społecznościowe
- Umieszczony
Zmień wpis
Usuń wpis
chrystusowiec
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Historia Kultu Najświętszego Serca Bożego Pana Jezusa we Francji free.fr/Serce.pdf Ośmielam się w tym czasie Wielkanocnym poprosić o dobrowolną i wdzięczną ofiarę przez przelew na konto bankowe. Kazimierz KUCZAJ PKO PL03 1020 4027 0000 1202 1844 2500 Bóg zapłać za wszelką ofiarę na ewangelizację przez Internet. W nagrodę dostęp do Dzieła o życiu duchownym świętego Biskupa Sebastiana Pelczara …Więcej
Historia Kultu Najświętszego Serca Bożego Pana Jezusa we Francji free.fr/Serce.pdf Ośmielam się w tym czasie Wielkanocnym poprosić o dobrowolną i wdzięczną ofiarę przez przelew na konto bankowe. Kazimierz KUCZAJ PKO PL03 1020 4027 0000 1202 1844 2500 Bóg zapłać za wszelką ofiarę na ewangelizację przez Internet. W nagrodę dostęp do Dzieła o życiu duchownym świętego Biskupa Sebastiana Pelczara free.fr/Zycie-duchowne.pdf Szczęść Boże i wielkie pożytki duchowe! Ks.K.Kuczaj SChr
chrystusowiec
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
W dzisiejszej audycji umierają Rodzice Luizy w odstępie 10 dni zaledwie, matka 19 marca 1906 roku a ojciec 29. Warto wysłuchać o wysiłkach ich córki, aby był im oszczędzony czyściec. Zdaje się, że dla matki udało się jej to wyprosić, odprawiała ku temu 24 Godziny Męki Pańskiej jak ją tego już dawno temu On sam nauczył, i polecił Księżom opublikować dla wszystkich, po tym jak przez 30 lat ona …Więcej
W dzisiejszej audycji umierają Rodzice Luizy w odstępie 10 dni zaledwie, matka 19 marca 1906 roku a ojciec 29. Warto wysłuchać o wysiłkach ich córki, aby był im oszczędzony czyściec. Zdaje się, że dla matki udało się jej to wyprosić, odprawiała ku temu 24 Godziny Męki Pańskiej jak ją tego już dawno temu On sam nauczył, i polecił Księżom opublikować dla wszystkich, po tym jak przez 30 lat ona to praktykowała. Ale dla ojca - okazało się - to nie wystarczyło, Pan Jezus nie mógł dać jej tego samego co w przypadku jej matki. Sprawa przejścia z tego świata do niebiańskiej ojczyzny jest więc dzisiaj bardzo przydatną lekcją dla nas. Sprawy związane z przejściem z tego świata do szczęścia w Niebie są w tej audycji ukazane jasno i prosto! Każda dusza chrześcijańska nie może przejść do szczęścia wiecznego w Niebie jak tylko przez Człowieczeństwo Jezusa Chrystusa!
Jeszcze jeden komentarz od chrystusowiec
chrystusowiec
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Czytanie z Dziejów Apostolskich (Dz 1,3-8 ) Apostołowie świadkami Jezusa
Po swojej męce Jezus dał Apostołom wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca. Mówił: „Słyszeliście o niej ode Mnie: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni …Więcej
Czytanie z Dziejów Apostolskich (Dz 1,3-8 ) Apostołowie świadkami Jezusa
Po swojej męce Jezus dał Apostołom wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca. Mówił: „Słyszeliście o niej ode Mnie: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym”. Zapytywali Go zebrani: „Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?” Odpowiedział im: „Nie wasza to rzecz znać czas i chwilę, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”. Oto słowo Boże
PSALM RESPONSORYJNy - Ps 126,1-6
Kto we łzach sieje, żąć będzie w radości.
Gdy Pan odmienił los Syjonu, wydawało się nam, że śnimy. Usta nasze były pełne śmiechu, a język śpiewał z radości. Mówiono wtedy między poganami: „Wielkie rzeczy im Pan uczynił”. Pan uczynił nam wielkie rzeczy i ogarnęła nas radość.
Kto we łzach sieje, żąć będzie w radości.
Odmień znowu nasz los, Panie, jak odmieniasz strumienie na Południu. Ci, którzy we łzach sieją, żać będą w radości. Idą i płaczą niosąc ziarno na zasiew, lecz powrócą z radością niosąc swoje snopy.
Kto we łzach sieje, żąć będzie w radości.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Filipian (Flp 1,20c-30) Moim życiem jest Chrystus
Bracia: Chrystus będzie uwielbiony w. moim ciele: czy to przez życie, czy przez śmierć. Dla mnie bowiem żyć to Chrystus, a umrzeć to zysk. Jeśli bowiem żyć w ciele to dla mnie owocna praca. Co mam wybrać? Nie umiem powiedzieć. Z dwóch stron doznaję nalegania: pragnę odejść i być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze, pozostawać zaś w ciele to bardziej dla was konieczne. A ufny w to, wiem, że pozostanę, i to pozostanę nadal dla was wszystkich, dla waszego postępu i radości w wierze, aby rosła wasza duma w Chrystusie przeze mnie, przez moją ponowną obecność u was. Tylko sprawujcie się w sposób godny Ewangelii Chrystusowej, abym ja, czy to gdy przybędę i ujrzę was, czy też będąc z daleka, mógł usłyszeć o was, że trwacie mocno w jednym duchu, jednym sercem walcząc wspólnie o wiarę w Ewangelię, i w niczym nie dajecie się zastraszyć przeciwnikom. To właśnie dla nich jest zapowiedzią zagłady, a dla was zbawienia, i to przez Boga. Wam bowiem z łaski dane jest to dla Chrystusa: nie tylko w Niego wierzyć, ale i dla Niego cierpieć, skoro toczycie tę samą walkę, jaką u mnie widzieliście, a o jakiej u mnie teraz słyszycie. Oto słowo Boże
Alleluja, alleluja, alleluja
Kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. (J 1,14ab)
Alleluja, alleluja, alleluja
Słowa Ewangelii według świętego Jana (J 12,24-26) Ziarno, które obumrze, przynosi plon obfity
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto miłuje swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli kto Mi służy, uczci go mój Ojciec”. Oto słowo Pańskie.
Komentarz :
W Polsce głównymi ośrodkami kultu obok Gniezna, gdzie złożono jego ciało, stały się pierwsze klasztory benedyktyńskie oraz kościoły obdarzone przez księcia Bolesława Chrobrego i jego następców relikwiami Świętego w Poznaniu, Kaliszu, Krakowie, Płocku. Pod koniec XIII w. metropolita gnieźnieński Jakub Świnka, polecił, „ażeby we wszystkich kościołach prowincji naszej, katedralnych i klasztornych, była na piśmie historia św. Wojciecha i ażeby przez wszystkich była używana i śpiewana”. Zgodnie z tym dwa razy w roku: w dniu śmierci św. Wojciecha (23 kwietnia) i w uroczystość „Translatio sancti Adalberti” (20 października) odczytywano życie i cuda św. Wojciecha w kościołach polskich. Pierwszym historycznie udokumentowanym pielgrzymem do grobu św. Wojciecha był Otton III (1000 r.). W ciągu wieków następnych pielgrzymowali do grobu św. Wojciecha królowie, książęta, duchowieństwo i lud polski. W 1410 r. Władysław Jagiełło przybył do Gniezna po zwycięskiej bitwie z zakonem krzyżackim pod Grunwaldem. U grobu św. Wojciecha złożył, jako wotum, ołtarzyk polowy, który na pobojowisku zdjęto z piersi poległego wielkiego mistrza krzyżackiego Urlicha von Jungingena. Ostatnią w dotychczasowych dziejach, z szeregu wybitnych osobistości pielgrzymujących do Gniezna, był papież Jan Paweł II, który podczas pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny nawiedzał grób św. Wojciecha 3 czerwca 1979 r. Ponownie Ojciec Święty przybył do Gniezna 3 czerwca 1997 r., by „znów modlić się przy relikwiach św. Wojciecha, które są największym skarbem naszego narodu” (z homilii podczas Mszy św.).Święty Wojciech podjął decyzję o życiu pustelniczym, ale nie oznaczało to dla niego rezygnacji z aktywności misyjnej. Wręcz przeciwnie, jego głębokie zaangażowanie w służbę Bogu znalazło wyraz w licznych misjach ewangelizacyjnych. Jednym z miejsc, w których rozpoczął swoją działalność, były Prusy – terytorium zamieszkane przez plemiona pogańskie, które dotychczas nie miały styczności z chrześcijaństwem.
Zadanie, które stanęło przed świętym Wojciechem, było niezwykle trudne. Prusy były regionem zamkniętym na wpływy zewnętrzne, silnie przywiązanym do swoich tradycji oraz wierzeń. Wojciech podjął się jednak tego wyzwania z niezłomną odwagą i determinacją, wierząc, że może przekazać mieszkańcom Prus nauki Chrystusa. Misje ewangelizacyjne świętego Wojciecha nie ograniczały się tylko do Prus. Znaczącą część swojego posługiwania poświęcił także swojej ojczystej ziemi – Czechom. Tam, gdzie stawiał swoje pierwsze kroki jako młody duchowny, teraz z niezwykłym zapałem głosił Ewangelię, przyczyniając się do umocnienia chrześcijaństwa na tych terenach. Bez względu na to, gdzie prowadziła go misyjna droga, Wojciech zawsze stawiał na pierwszym miejscu służbę Bogu i bliźnim. Jego nieustępliwość, odwaga i niezachwiana wiara, które okazał podczas swojej działalności, są do dziś symbolem prawdziwego poświęcenia na rzecz Ewangelii. Święty Wojciech, biskup i męczennik, jest postacią, której życie i dziedzictwo do dziś pozostają inspiracją dla ludzi na całym świecie. Jego niezłomna wiara, odwaga i poświęcenie w służbie ewangelizacji są przykładem godnym naśladowania. Atrybuty świętego Wojciecha, takie jak laska biskupia czy palma męczeństwa, nie tylko odzwierciedlają jego życie, ale również uczą nas wartości, które powinniśmy pielęgnować. Zachęcamy do dalszego zgłębiania historii tego wyjątkowego patrona, by czerpać z niej nadzieję i siłę do codziennego życia w duchu chrześcijańskim.
Po swojej męce Jezus dał Apostołom wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca. Mówił: „Słyszeliście o niej ode Mnie: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym”. Zapytywali Go zebrani: „Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?” Odpowiedział im: „Nie wasza to rzecz znać czas i chwilę, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”. Oto słowo Boże
PSALM RESPONSORYJNy - Ps 126,1-6
Kto we łzach sieje, żąć będzie w radości.
Gdy Pan odmienił los Syjonu, wydawało się nam, że śnimy. Usta nasze były pełne śmiechu, a język śpiewał z radości. Mówiono wtedy między poganami: „Wielkie rzeczy im Pan uczynił”. Pan uczynił nam wielkie rzeczy i ogarnęła nas radość.
Kto we łzach sieje, żąć będzie w radości.
Odmień znowu nasz los, Panie, jak odmieniasz strumienie na Południu. Ci, którzy we łzach sieją, żać będą w radości. Idą i płaczą niosąc ziarno na zasiew, lecz powrócą z radością niosąc swoje snopy.
Kto we łzach sieje, żąć będzie w radości.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Filipian (Flp 1,20c-30) Moim życiem jest Chrystus
Bracia: Chrystus będzie uwielbiony w. moim ciele: czy to przez życie, czy przez śmierć. Dla mnie bowiem żyć to Chrystus, a umrzeć to zysk. Jeśli bowiem żyć w ciele to dla mnie owocna praca. Co mam wybrać? Nie umiem powiedzieć. Z dwóch stron doznaję nalegania: pragnę odejść i być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze, pozostawać zaś w ciele to bardziej dla was konieczne. A ufny w to, wiem, że pozostanę, i to pozostanę nadal dla was wszystkich, dla waszego postępu i radości w wierze, aby rosła wasza duma w Chrystusie przeze mnie, przez moją ponowną obecność u was. Tylko sprawujcie się w sposób godny Ewangelii Chrystusowej, abym ja, czy to gdy przybędę i ujrzę was, czy też będąc z daleka, mógł usłyszeć o was, że trwacie mocno w jednym duchu, jednym sercem walcząc wspólnie o wiarę w Ewangelię, i w niczym nie dajecie się zastraszyć przeciwnikom. To właśnie dla nich jest zapowiedzią zagłady, a dla was zbawienia, i to przez Boga. Wam bowiem z łaski dane jest to dla Chrystusa: nie tylko w Niego wierzyć, ale i dla Niego cierpieć, skoro toczycie tę samą walkę, jaką u mnie widzieliście, a o jakiej u mnie teraz słyszycie. Oto słowo Boże
Alleluja, alleluja, alleluja
Kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. (J 1,14ab)
Alleluja, alleluja, alleluja
Słowa Ewangelii według świętego Jana (J 12,24-26) Ziarno, które obumrze, przynosi plon obfity
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto miłuje swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli kto Mi służy, uczci go mój Ojciec”. Oto słowo Pańskie.
Komentarz :
W Polsce głównymi ośrodkami kultu obok Gniezna, gdzie złożono jego ciało, stały się pierwsze klasztory benedyktyńskie oraz kościoły obdarzone przez księcia Bolesława Chrobrego i jego następców relikwiami Świętego w Poznaniu, Kaliszu, Krakowie, Płocku. Pod koniec XIII w. metropolita gnieźnieński Jakub Świnka, polecił, „ażeby we wszystkich kościołach prowincji naszej, katedralnych i klasztornych, była na piśmie historia św. Wojciecha i ażeby przez wszystkich była używana i śpiewana”. Zgodnie z tym dwa razy w roku: w dniu śmierci św. Wojciecha (23 kwietnia) i w uroczystość „Translatio sancti Adalberti” (20 października) odczytywano życie i cuda św. Wojciecha w kościołach polskich. Pierwszym historycznie udokumentowanym pielgrzymem do grobu św. Wojciecha był Otton III (1000 r.). W ciągu wieków następnych pielgrzymowali do grobu św. Wojciecha królowie, książęta, duchowieństwo i lud polski. W 1410 r. Władysław Jagiełło przybył do Gniezna po zwycięskiej bitwie z zakonem krzyżackim pod Grunwaldem. U grobu św. Wojciecha złożył, jako wotum, ołtarzyk polowy, który na pobojowisku zdjęto z piersi poległego wielkiego mistrza krzyżackiego Urlicha von Jungingena. Ostatnią w dotychczasowych dziejach, z szeregu wybitnych osobistości pielgrzymujących do Gniezna, był papież Jan Paweł II, który podczas pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny nawiedzał grób św. Wojciecha 3 czerwca 1979 r. Ponownie Ojciec Święty przybył do Gniezna 3 czerwca 1997 r., by „znów modlić się przy relikwiach św. Wojciecha, które są największym skarbem naszego narodu” (z homilii podczas Mszy św.).Święty Wojciech podjął decyzję o życiu pustelniczym, ale nie oznaczało to dla niego rezygnacji z aktywności misyjnej. Wręcz przeciwnie, jego głębokie zaangażowanie w służbę Bogu znalazło wyraz w licznych misjach ewangelizacyjnych. Jednym z miejsc, w których rozpoczął swoją działalność, były Prusy – terytorium zamieszkane przez plemiona pogańskie, które dotychczas nie miały styczności z chrześcijaństwem.
Zadanie, które stanęło przed świętym Wojciechem, było niezwykle trudne. Prusy były regionem zamkniętym na wpływy zewnętrzne, silnie przywiązanym do swoich tradycji oraz wierzeń. Wojciech podjął się jednak tego wyzwania z niezłomną odwagą i determinacją, wierząc, że może przekazać mieszkańcom Prus nauki Chrystusa. Misje ewangelizacyjne świętego Wojciecha nie ograniczały się tylko do Prus. Znaczącą część swojego posługiwania poświęcił także swojej ojczystej ziemi – Czechom. Tam, gdzie stawiał swoje pierwsze kroki jako młody duchowny, teraz z niezwykłym zapałem głosił Ewangelię, przyczyniając się do umocnienia chrześcijaństwa na tych terenach. Bez względu na to, gdzie prowadziła go misyjna droga, Wojciech zawsze stawiał na pierwszym miejscu służbę Bogu i bliźnim. Jego nieustępliwość, odwaga i niezachwiana wiara, które okazał podczas swojej działalności, są do dziś symbolem prawdziwego poświęcenia na rzecz Ewangelii. Święty Wojciech, biskup i męczennik, jest postacią, której życie i dziedzictwo do dziś pozostają inspiracją dla ludzi na całym świecie. Jego niezłomna wiara, odwaga i poświęcenie w służbie ewangelizacji są przykładem godnym naśladowania. Atrybuty świętego Wojciecha, takie jak laska biskupia czy palma męczeństwa, nie tylko odzwierciedlają jego życie, ale również uczą nas wartości, które powinniśmy pielęgnować. Zachęcamy do dalszego zgłębiania historii tego wyjątkowego patrona, by czerpać z niej nadzieję i siłę do codziennego życia w duchu chrześcijańskim.