„Podkarpackie Betlejem” - Sanktuarium Dzieciątka Jezus w Jodłowej.

Kult Dzieciątka Jezus w Jodłowej k. Dębicy zapoczątkował ks. proboszcz Ignacy Ziemba, który wiosną 1899 r. zobaczył u swojego seminaryjnego kolegi ks. prałata Józefa Wiejowskiego (późniejszego kanclerza Kurii Przemyskiej) małą metalową kapliczkę z figurką Dzieciątka Jezus – kopią figurki z Pragi. Od tego momentu czynił usilne starania o uzyskanie podobnej kapliczki. Otrzymał ją, dzięki rekomendacji prałata Wiejowskiego, od sióstr karmelitek bosych w Przemyślu. Wiadomością tą podzielił się z mieszkańcami wsi, zalecając im kult do Bożej Dzieciny. „Jakby tylko na to czekali parafianie moi – zapisał we wstępie do księgi „Łaski Dzieciątka Jezus w Jodłowej” – zapalili się od razu do tego nabożeństwa tak, że już w pierwszej połowie 1900 roku uznałem za stosowne, a nawet za konieczne, sprowadzić większą figurkę Dzieciątka i umieścić ją w ołtarzu.
W dniu 15 lipca 1900 r., nową, większą figurę, otartą o cudowną figurkę Praskiego Jezulatka, ks. Ziemba wystawił w małej kapliczce, w bocznym ołtarzu Najświętszego Serca Pana Jezusa. „I cześć ta odtąd się wzmogła do tego stopnia, zapisał proboszcz we wspomnianej Księdze łask – że nie ma w parafii mojej domu, w którym by nie czczono tej Najświętszej Dzieciny, jako łaskawego ulubieńca i pieszczotkę naszą – a nikt stąd w drogę, a szczególnie do Ameryki się nie puści, żeby nie wziąć z sobą takiej kapliczki i koronki”. W krótkim czasie figurka Dzieciątka Jezus zasłynęła wieloma łaskami, a do kościoła zaczęły przybywać pielgrzymki z sąsiednich parafii. „Zaledwie bowiem zamieszkało w Jodłowej, a już zaczęło biednych, a kochających Je ludzi pocieszać, wspomagać, uzdrawiać itd., bez względu na to skąd oni pochodzili”– zanotował ks. Ziemba.
Figurka Dzieciątka Jezus w jodłowskim sanktuarium przedstawia chłopczyka w wieku około trzech lat, stojącego, z koroną na główce. Wysokość figurki, wykonanej z gipsu i woskowanej, wynosi 45 cm. Prawa ręka Dzieciątka uniesiona jest w geście błogosławieństwa, natomiast w lewej Jezus trzyma jabłko królewskie symbolizujące kulę ziemską. W zależności od okresu liturgicznego figurkę ubiera się w jedną z kilkunastu sukienek.
W 1908 r. zamówiono złotą koronę, wysadzoną 14 rubinami, 5 szmaragdami, 5 szafirami i brylantem w krzyżu. Podczas wizytacji kanonicznej, w dniu 3 lipca 1908 r. biskup Karol Józef Fischer, sufragan przemyski, dokonał koronacji figurki. W latach 1904-1916 r. w księdze „Łaski Dzieciątka Jezus w Jodłowej” zanotowano 72 zeznania o doznanych łaskach. Kult Dzieciątka Jezus w jodłowskim sanktuarium przetrwał ciężkie lata okupacji hitlerowskiej. Znaczne ożywienie kultu nastąpiło po 1956 r. dzięki staraniom proboszcza ks. Jana Mleczki. W kościele rozpoczęto specjalne nabożeństwo zwane Drogą Betlejemską, składające się z dwunastu tajemnic – zdarzeń z życia Dzieciątka Jezus. Obecnie odprawia się je co roku. Nabożeństwo rozpoczyna się dziewięć dni przed Bożym Narodzeniem, a kończy w uroczystość Objawienia Pańskiego.