TOM 3 Księgi Niebios o Woli Bożej - część czwarta. Krzyż Chrystusa przez Jego Zmartwychwstanie stał się Jego Chwałą jako Syna Człowieczego. Krzyż i cierpienie nabrały nowego znaczenia dzięki Jezusowi …Więcej
TOM 3 Księgi Niebios o Woli Bożej - część czwarta. Krzyż Chrystusa przez Jego Zmartwychwstanie stał się Jego Chwałą jako Syna Człowieczego. Krzyż i cierpienie nabrały nowego znaczenia dzięki Jezusowi Chrystusowi. Luiza została wezwana przez Niego do bycia Duszą Ofiary przez cierpienie nie tylko w ciele swoim ale i poza ciałem w swojej duszy, gdzie największym bólem jest poczucie nieobecności Jezusa w Jego Człowieczeństwie, do którego mistycznych wizji była przyzwyczajona. Jezus i Maryja w swoim Człowieczeństwie podczas życia na Ziemi oddali życie za zbawienie świata. Jezus Chrystus czynił to ze sprawiedliwości jako Bóg-Człowiek, gdyż inaczej Zbawienie nie mogłoby się dokonać tak, aby Sprawiedliwość Boża była usatysfakcjonowana. Maryja, jego Matka składała ofiarę ze Swego Syna i z Siebie samej z łaski Bożej, jakby dopełnienie - przewidziane przez Boży Plan Odkupienia - dla obfitości łaski udzielanej grzesznej ludzkości. Z łaski Bożej i Boskiego przewidzenia - życie w Woli Bożej, Krzyż i cierpienie ciała i duszy Luizy Piccarreta - została ona - jeśli tak można powiedzieć - Matką Dusz Ofiar z łaski Bożej powołanych do zadośćuczynienia Boskiej Sprawiedliwości z Jezusem Chrystusem i Jego Matką, Maryją - w Czasach Ostatecznych. Księga zapieczętowana od czasu proroka Daniela została odpieczętowana przez Jezusa Chrystusa i służy dla tego Celu Ostatecznego, czyli powrotu ludzkich stworzeń do miejsca, rangi i stanu, w jakich byliby potomkowie Adama i Ewy, gdyby nie zgrzeszyli grzechem wyjścia ich ludzkiej woli z Woli Bożej.
- Zgłoś
Portale społecznościowe
- Umieszczony
Zmień wpis
Usuń wpis
chrystusowiec
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego; każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne. (Por. J 3, 16)
Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowa Ewangelii według Świętego Jana ( J 3, 16-21) Bóg posłał swego Syna, aby świat został zbawiony
Jezus powiedział do Nikodema: «Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał …Więcej
Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego; każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne. (Por. J 3, 16)
Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowa Ewangelii według Świętego Jana ( J 3, 16-21) Bóg posłał swego Syna, aby świat został zbawiony
Jezus powiedział do Nikodema: «Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego. A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby jego uczynki nie zostały ujawnione. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki zostały dokonane w Bogu». Oto słowo Pańskie.
Komentarz :
Fragment Ewangelii na dziś identyfikuje Jezusa Chrystusa jako „drogę, prawdę i życie” (J 14,6). Bez Jezusa napotykamy jedynie rozpacz, fałsz i śmierć. Jest tylko jedna droga i jedna tylko droga wiedzie ku Niebu, droga, której na imię Jezus Chrystus. Chrystus, to nie jeszcze jedna opinia. Jezus Chrystus to autentyczna Prawda. Zaprzeczanie prawdzie jest jak uparte zamykanie oczu przez światłem Słońca. Podoba się czy nie, Słońce zawsze tam będzie: ale nieszczęśnik dobrowolnie wybrał zaciskanie powiek przed Słońcem prawdy. Identycznie wiele osób spala się w trakcie swoich karier zużywając całą siłę swojej woli i cały swój potencjał, zapominając, że mogą dojść do prawdy o sobie samych jedynie podążając wespół z Jezusem Chrystusem. Z drugiej strony, zdaniem Benedykta XVI: „Każdy odnajduje swoje dobro, przyjmując plan, który Bóg ma wobec niego, by w pełni go urzeczywistnić: w tym planie znajduje bowiem swoją prawdę, a przyjmując ją staje się wolny (por. J 8, 22)”. (Encyklika “Caritas in Veritate”). Prawda każdego, to wezwanie do tego, by stać się synem lub córką Boga w Domu Niebieskim: “Albowiem wola Bożą jest wasze uświęcenie” (1 Tess 4,3). Bóg pragnie, aby jego synowie i jego córki byli ludźmi wolnymi, a nie niewolnikami. W istocie rzeczy doskonałe “ja” jest wspólnym planem Boga i moim “ja”. Kiedy poszukujemy świętości, zaczynamy odzwierciedlać prawdę Boga w naszym życiu. Papież wyraził to w przepiękny sposób” “Każdy święty jest jakby promieniem światła wychodzącym ze słowa Bożego „ (Adhortacja Apostolska „Verbum Domini”).
Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowa Ewangelii według Świętego Jana ( J 3, 16-21) Bóg posłał swego Syna, aby świat został zbawiony
Jezus powiedział do Nikodema: «Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego. A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby jego uczynki nie zostały ujawnione. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki zostały dokonane w Bogu». Oto słowo Pańskie.
Komentarz :
Fragment Ewangelii na dziś identyfikuje Jezusa Chrystusa jako „drogę, prawdę i życie” (J 14,6). Bez Jezusa napotykamy jedynie rozpacz, fałsz i śmierć. Jest tylko jedna droga i jedna tylko droga wiedzie ku Niebu, droga, której na imię Jezus Chrystus. Chrystus, to nie jeszcze jedna opinia. Jezus Chrystus to autentyczna Prawda. Zaprzeczanie prawdzie jest jak uparte zamykanie oczu przez światłem Słońca. Podoba się czy nie, Słońce zawsze tam będzie: ale nieszczęśnik dobrowolnie wybrał zaciskanie powiek przed Słońcem prawdy. Identycznie wiele osób spala się w trakcie swoich karier zużywając całą siłę swojej woli i cały swój potencjał, zapominając, że mogą dojść do prawdy o sobie samych jedynie podążając wespół z Jezusem Chrystusem. Z drugiej strony, zdaniem Benedykta XVI: „Każdy odnajduje swoje dobro, przyjmując plan, który Bóg ma wobec niego, by w pełni go urzeczywistnić: w tym planie znajduje bowiem swoją prawdę, a przyjmując ją staje się wolny (por. J 8, 22)”. (Encyklika “Caritas in Veritate”). Prawda każdego, to wezwanie do tego, by stać się synem lub córką Boga w Domu Niebieskim: “Albowiem wola Bożą jest wasze uświęcenie” (1 Tess 4,3). Bóg pragnie, aby jego synowie i jego córki byli ludźmi wolnymi, a nie niewolnikami. W istocie rzeczy doskonałe “ja” jest wspólnym planem Boga i moim “ja”. Kiedy poszukujemy świętości, zaczynamy odzwierciedlać prawdę Boga w naszym życiu. Papież wyraził to w przepiękny sposób” “Każdy święty jest jakby promieniem światła wychodzącym ze słowa Bożego „ (Adhortacja Apostolska „Verbum Domini”).