Dziś w Wielki Czwartek 2023 roku składamy najserdeczniejsze życzenia Kapłanom odprawiającym Msze Święte w Tradycyjnym Rycie Rzymskim. Składamy najserdeczniejsze życzenia Boskiej obecności, asystencji Ducha Świętego, z Jego pełnią łask: od roztropności po męstwo, także każdemu Biskupowi uczącemu się Mszy Świętej w Tradycyjnym Rycie Rzymskim, jak również Kardynałom, Generałom i Przeorom, a także Klerykom w seminariach, którzy z latarką pod kołdrą, kiedy wszyscy śpią, uczą się Mszy Świętej w Tradycyjnym Rycie Rzymskim.
Życzymy daru rozumu tym wszystkim tradycyjnym świeckim, którzy na uczących się Tradycyjnej Mszy Świętej kapłanów fukają, prychają, i wypatrują niekanonicznych zagięć w kroju koronek w mankietach, i wydziobują jak sroka świecidełka, każde potknięcie i zająknięcie, jakby skarby znajdywali.
Ich nazwiska podamy do publicznej wiadomości do linczu w innym wpisie przy innej okazji.
A może świeccy usiłujący władać kapłanami tradycyjnymi sami ujawnią swoją judaszową naturę. Wszak takich tradycyjnych „nieudaczników” jak Chrystus, co nie wie, jak ma sytuację z korzyścią rozegrać, nie da się znosić w nieskończoność. Więc jak Judasz, może czasami wydadzą tradycyjnych, nie spełniających ich oczekiwań kapłanów. Może wydadzą ich do tych, których deklarowali jako własnych wrogów: dzierżących władzę również polityczną hierarchów Kościoła.
Tak skazał Chrystusa za domniemane nieudacznictwo i nieumiejętność Judasz, który wiedział lepiej, jak powinna przebiegać misja Chrystusowa. Judasz, który wiedział, kim Chrystus być powinien, a potem wielce się zawiódł i powiesił. Widać po jego postawie, że taka mądrość i zaradność nie zawsze dobrze robi na głowę a jeszcze gorzej wpływa na duszę. Nie życzymy tego żądnym władzy nad kapłanami tradycyjnym świeckim wiernym. O wiele nam milszy widok Marii Magdaleny, niż widok mądrego Judasza na gałęzi. Zawiedziona pycha jednak woli powiesić się na drzewie, niż paść do stóp. Jakże niemiłe pysze są łzy i wonne olejki Marii Magdaleny. Ona miała łatwiej, wszak wszyscy wiedzieli, kim ona jest. Nie miała nic do stracenia. Gorzej, gdy pychę wzmacnia sukces, stanowisko, wpływy autorytet, uczoność. Oby tacy mędrcy upadając, nie wybrali gałęzi i znieśli widok rozpadających się posągów, budowanych ku własnej czci.
Z kapłanami, którzy zamieniają swoje kapłaństwo w coraz bardziej perwersyjny folklor tańcując w kościele jak w żydowskiej knajpie z przygodnymi karczmarkami, podającymi przystawki i ciasteczka bujając ponętnie biustem (bo czegóż się nie robi, by ludzi do knajpy ściągnąć) i robią z nich szafarzyce, diakoniski, kapłanice zwyrodniałego kultu, raczej nie mamy o czym gadać.
Tym życzymy, żeby ich tancbudy i domy uciech albo padły szybko, oszczędzając cierpienia patrzącym na to wiernym, albo by się nawrócili i z bawidamków stali się na powrót kapłanami, choć czasem wydaje się to cudem. Wielu wybrało toaletę zamiast sacrarium i już w tej toalecie chce pozostać, spływając z prądem coraz głębiej.
Składamy raz jeszcze najserdeczniejsze życzenia Kapłanom i Kapłaństwu zjednoczonemu z Chrystusem w Świętej Apostolskiej Tradycji Kościoła Katolickiego.
P.S. Dla zwolenników żydowskiej knajpy w kościele polecamy przyjrzeć się obrazowi tytułowemu i przedstawionemu na nim sposobowi dystrybucji Komunii Świętej:
The Last Supper, ca. 1485, Museo Nacional Thyssen-Bornemisza, Madrid.
A dzieje się to w czasach, kiedy prawem kanonicznym walczy się z prawem kanonicznym,
Mszą Świętą walczy się z Mszą Świętą,
Chrystusem walczy się z Chrystusem,
Ewangelią walczy się z Ewangelią,
Słowem Bożym walczy się ze Słowem Bożym
Święta Tradycja versus ocean przeciwności. 
Dodaj komentarz