Ofiara miła Ojcu Przedwiecznemu Krótka historia rozwoju rytu rzymskiego
Ofiara miła Ojcu Przedwiecznemu Krótka historia rozwoju rytu rzymskiego Najwybitniejszy polski liturgista, abp Antoni J. Nowowiejski, rozpoczynając swoje dzieło poświęcone Mszy Św. Wszechczasów z …Więcej
Ofiara miła
Ojcu
Przedwiecznemu
Krótka historia rozwoju rytu rzymskiego
Najwybitniejszy polski liturgista, abp Antoni J. Nowowiejski, rozpoczynając swoje dzieło poświęcone Mszy Św. Wszechczasów z pokorą stwierdza, że historię Mszy należałoby pisać na klęczkach, by oddać należną jej cześć. Jest tak w istocie, jeśli uświadomimy sobie, że w czasie Mszy św. dokonuje się uobecnienie męczeńskiej śmierci Zbawiciela na krzyżu, dzięki której odkupione zostały grzechy ludzkości. Uczestnicząc we Mszy św., uczestniczymy w Ofierze Jezusa Chrystusa. Spożywając ofiarowane Jego święte Ciało i Krew, ukrywające się pod postacią Chleba i Wina, uczestniczymy w Jego dziele Odkupienia i Zbawienia ludzkości (J 6, 48–59). Msza św. jest sercem życia chrześcijańskiego, jest jak słońce, które stanowi centrum Układu Słonecznego, a dzięki którego promieniom może istnieć życie na ziemi. Jednak jak twierdził bł. o. Pio: „Łatwiej byłoby żyć na ziemi bez słońca niż bez Mszy św.”.
„Najpiękniejsza rzecz w Kościele”
Jeden …Więcej
Ojcu
Przedwiecznemu
Krótka historia rozwoju rytu rzymskiego
Najwybitniejszy polski liturgista, abp Antoni J. Nowowiejski, rozpoczynając swoje dzieło poświęcone Mszy Św. Wszechczasów z pokorą stwierdza, że historię Mszy należałoby pisać na klęczkach, by oddać należną jej cześć. Jest tak w istocie, jeśli uświadomimy sobie, że w czasie Mszy św. dokonuje się uobecnienie męczeńskiej śmierci Zbawiciela na krzyżu, dzięki której odkupione zostały grzechy ludzkości. Uczestnicząc we Mszy św., uczestniczymy w Ofierze Jezusa Chrystusa. Spożywając ofiarowane Jego święte Ciało i Krew, ukrywające się pod postacią Chleba i Wina, uczestniczymy w Jego dziele Odkupienia i Zbawienia ludzkości (J 6, 48–59). Msza św. jest sercem życia chrześcijańskiego, jest jak słońce, które stanowi centrum Układu Słonecznego, a dzięki którego promieniom może istnieć życie na ziemi. Jednak jak twierdził bł. o. Pio: „Łatwiej byłoby żyć na ziemi bez słońca niż bez Mszy św.”.
„Najpiękniejsza rzecz w Kościele”
Jeden …Więcej
- Zgłoś
Portale społecznościowe
Zmień wpis
Usuń wpis
Mszał Rzymski św. Piusa V poprzedzała wydana 14 VII 1570 r. bulla Quo primum tempore, w której papież nakazywał wyłączne używanie tego Mszału i zagroził karą ekskomuniki wszystkim tym, którzy wprowadzą do niego jakiekolwiek bezzasadne zmiany lub nakazywać będą odprawianie innej Mszy niż ta. Bulla miała strzec panowania Mszy trydenckiej w liturgii Kościoła po wieczne czasy, gdyż Msza osiągnęła …Więcej
Mszał Rzymski św. Piusa V poprzedzała wydana 14 VII 1570 r. bulla Quo primum tempore, w której papież nakazywał wyłączne używanie tego Mszału i zagroził karą ekskomuniki wszystkim tym, którzy wprowadzą do niego jakiekolwiek bezzasadne zmiany lub nakazywać będą odprawianie innej Mszy niż ta. Bulla miała strzec panowania Mszy trydenckiej w liturgii Kościoła po wieczne czasy, gdyż Msza osiągnęła swój doskonały koniec rozwoju. W 1588 r. papież Sykstus V (1585-1590) założył Kongregację Obrzędów, „która miała strzec przepisanych ceremonii Kościoła i nie dopuszczać jakiejkolwiek ich skazy” (Pius XII). Msza trydencka organicznie wyrastała z obrządku Koś-cioła wcześniejszych wieków; do Mszy wprowadzono niewielkie zmiany, które mogły poszczycić się wielowiekową tradycją, np. początek Ewangelii wg św. Jana, odczytywany na końcu Mszy przez celebransa.
Sobór zakończył swą działalność w 1563 r., ale kontynuowano postulowaną przez niego odnowę, której istotnym elementem była reforma Mszału. Prace zakończono pod przewodnictwem papieża św. Piusa V (1566–1572) w roku 1570. Świątobliwy papież nie stworzył „Nowej Mszy”, jak często się insynuuje, ale kontynuował prace Piusa IV osadzone silnie w tradycji Mszału rzymskiego z 1474 r. oraz działań …Więcej
Sobór zakończył swą działalność w 1563 r., ale kontynuowano postulowaną przez niego odnowę, której istotnym elementem była reforma Mszału. Prace zakończono pod przewodnictwem papieża św. Piusa V (1566–1572) w roku 1570. Świątobliwy papież nie stworzył „Nowej Mszy”, jak często się insynuuje, ale kontynuował prace Piusa IV osadzone silnie w tradycji Mszału rzymskiego z 1474 r. oraz działań liturgicznych podejmowanych przez Innocentego III w XIII w., który z kolei opierał swoje działania na dziele św. Grzegorza Wielkiego i jego świętych poprzedników. Mszał Rzymski św. Piusa V poprzedzała wydana 14 VII 1570 r. bulla Quo primum tempore, w której papież nakazywał wyłączne używanie tego Mszału i zagroził karą ekskomuniki wszystkim tym, którzy wprowadzą do niego jakiekolwiek bezzasadne zmiany lub nakazywać będą odprawianie innej Mszy niż ta.
2 więcej komentarzy od bywalec
Ojcowie soborowi wypowiedzieli również swoje zdanie na temat liturgii, akcentując konieczność łączności z rytem, którego początki sięgają Ostatniej Wieczerzy, a który formował się dzięki staraniom świętych Ojców Kościoła i papieży. W dokumentach Soboru czytamy o Kanonie Mszy, że
na wiele przedtem wieków ułożył go Kościół katolicki dlatego, aby Najświętsza Ofiara godnie i ze czcią sprawowaną …Więcej
Ojcowie soborowi wypowiedzieli również swoje zdanie na temat liturgii, akcentując konieczność łączności z rytem, którego początki sięgają Ostatniej Wieczerzy, a który formował się dzięki staraniom świętych Ojców Kościoła i papieży. W dokumentach Soboru czytamy o Kanonie Mszy, że
na wiele przedtem wieków ułożył go Kościół katolicki dlatego, aby Najświętsza Ofiara godnie i ze czcią sprawowaną była, że w nim najmniejszego błędu nie ma, a wszystko taką tchnie świętością i pobożnością, iż umysły ofiarujących ku Bogu podnosi i porywa.
na wiele przedtem wieków ułożył go Kościół katolicki dlatego, aby Najświętsza Ofiara godnie i ze czcią sprawowaną była, że w nim najmniejszego błędu nie ma, a wszystko taką tchnie świętością i pobożnością, iż umysły ofiarujących ku Bogu podnosi i porywa.
Pomimo istotnych rozbieżności pomiędzy władzą papieską a cesarską, licznych trudności politycznych, zebrany w Trydencie sobór w grudniu 1545 r. rozpoczął długotrwałe dzieło odnowy życia chrześcijańskiego. Do problematyki związanej z Mszą powracano wielokrotnie w czasie sesji soborowych, potępiając wszystkie „nowinki” protestanckie. Sobór stanął twardo na gruncie nauki o transsubstancjacji (…Więcej
Pomimo istotnych rozbieżności pomiędzy władzą papieską a cesarską, licznych trudności politycznych, zebrany w Trydencie sobór w grudniu 1545 r. rozpoczął długotrwałe dzieło odnowy życia chrześcijańskiego. Do problematyki związanej z Mszą powracano wielokrotnie w czasie sesji soborowych, potępiając wszystkie „nowinki” protestanckie. Sobór stanął twardo na gruncie nauki o transsubstancjacji (przemianie chleba w Ciało i wina w Krew Jezusa Chrystusa, podczas wymawiania przez kapłana słów konsekracji); przypomniano, że Msza św. jest realną, bezkrwawą Ofiarą; że w każdej cząstce Hostii i konsekrowanego Wina jest obecny Pan Jezus; Realna Obecność ma miejsce w Najświętszym Sakramencie zawsze; Najświętszemu Sakramentowi należy oddawać należną mu cześć; Najświętszą Ofiarę może sprawować jedynie prawnie wyświęcony kapłan; tylko on może dotykać Hostii i rozdawać Komunię; dzięki uczestnictwu w Przenajświętszej Ofierze możemy otrzymać wiele łask, tak dla żywych, jak i umarłych.