TOM 15 Księgi Niebios o Woli Bożej - część trzecia. Pierwsza publikacja w La Nouvelle Ligne 9 grudnia 2023 r Już w 2015 roku Jean-Baptise Nadler, kapłan wspólnoty Emmanuel, opublikował książkę The …Więcej
TOM 15 Księgi Niebios o Woli Bożej - część trzecia. Pierwsza publikacja w La Nouvelle Ligne 9 grudnia 2023 r Już w 2015 roku Jean-Baptise Nadler, kapłan wspólnoty Emmanuel, opublikował książkę The Jewish Roots of the Mass , ważną książkę, ale nie zawsze łatwo dostępną dla ogółu społeczeństwa. Duch Mszy św. według Pawła VI stanowi w pewnym sensie kontynuację w świetle badań patrystycznych, które doprowadziły do przyjęcia przez Sobór Watykański II konstytucji apostolskiej Sacrosanctum Concilium, której celem jest przywrócenie liturgii. Punktem wyjścia refleksji księdza Nadlera jest jego obserwacja atrakcyjności Vetus Ordo („starej mszy”) wśród części wiernych, w tym wśród młodzieży, która postrzega ją jako niezwykłą w sensie wspaniałej; i odwrotnie, Novus Ordo jest postrzegane jako zwyczajne, w sensie banalnym. Jest to błędne przekonanie, uważa o. Nadler, niemniej jednak bardzo realne. Autor słusznie przypomina przede wszystkim, że pożądana przez ojców soborowych reforma liturgiczna nie pojawiła się w próżni. Ojcowie oparli się na dziele odnowy liturgicznej zapoczątkowanym w pierwszej połowie XX w. przez belgijskiego benedyktyna Doma Lamberta Beauduina oraz Doma Prospera Bérangera, opata Solesmes, odnowiciela chorału gregoriańskiego w XIX w. Przed Soborem odprawiano już msze w języku narodowym, nie tylko po francusku, ale na przykład po mandaryńsku czy czesku, a niektóre z nich odprawiano (częściowo) na oczach ludu. Bo reforma liturgiczna ma być czymś więcej niż tylko aktualizacją katalogu przepisów, które należy odkurzyć. Ma na celu ponowne odkrycie skarbów Ojców Kościoła, zapewnienie aktywnego udziału (ale bez aktywizmu) wiernym na tej podstawie, że tworzą Kościół, mistyczne Ciało Chrystusa. Pięćset lat po Reformacji Sobór chciał, aby wierni na nowo odkryli Pismo Święte, w tym zwłaszcza Stary Testament, prawie nieobecny w Vetus Ordo. Jednak od lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku to wdrażanie Mszy Pawła VI często kończyło się niepowodzeniem pod wpływem samozwańczego „ducha Soboru”, często w jawnej sprzeczności z tekstem Sacrosanctum Concilium. Ks. Nadler podkreśla także, na czym polegała ta liturgiczna renowacja, której Sobór wyraźnie pragnął. Aby odprawiać Mszę św. w prawdziwym duchu Soboru, to znaczy z godnością właściwą świętym tajemnicom, o. Nadler sugeruje w pierwszej kolejności lepsze przygotowanie zarówno duchownych, jak i świeckich w zakresie różnych rubryk mszy, ich pochodzenia i ich powód istnienia. Wymaga także wierności tekstom, gdyż liturgia ma być powszechnym wyrazem wiary i nie może być przedmiotem zawłaszczania ani przez kapłanów, ani przez wiernych; liturgia nie jest dobrem prywatnym, z którego można korzystać według własnego uznania. Wreszcie ks. Nadler sugeruje konkretne sposoby ponownego połączenia się z wolą ojców soborowych: (przynajmniej częściowe) użycie łaciny, położenie nacisku na Kanon Rzymski, (przynajmniej częściowa) celebracja ad orientem, odwołanie się do języka gregoriańskiego na przykład dla Credo. Poza tymi sugestiami Duch Mszy ma być czymś więcej niż instrukcją obsługi. Jest to zaproszenie dla wiernych do pełnego odkrycia Mszy Pawła VI, do celebrowania jej z godnością i wiernością w duchu pożądanym przez Sobór, z głową w niebie i nogami na ziemi. Jean-Baptiste Nadler, Duch Mszy Pawła VI, Éditions Artège, 2023
L’esprit de la messe selon Paul VI | ZENIT - Français
L’esprit de la messe selon Paul VI | ZENIT - Français
- Zgłoś
Portale społecznościowe
- Umieszczony
Zmień wpis
Usuń wpis
chrystusowiec
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Historia Kultu Najświętszego Serca Bożego Pana Jezusa we Francji free.fr/Serce.pdf Ośmielam się w tym czasie Wielkanocnym poprosić o dobrowolną i wdzięczną ofiarę przez przelew na konto bankowe. Kazimierz KUCZAJ PKO PL03 1020 4027 0000 1202 1844 2500 Bóg zapłać za wszelką ofiarę na ewangelizację przez Internet. W nagrodę dostęp do Dzieła o życiu duchownym świętego Biskupa Sebastiana Pelczara …Więcej
Historia Kultu Najświętszego Serca Bożego Pana Jezusa we Francji free.fr/Serce.pdf Ośmielam się w tym czasie Wielkanocnym poprosić o dobrowolną i wdzięczną ofiarę przez przelew na konto bankowe. Kazimierz KUCZAJ PKO PL03 1020 4027 0000 1202 1844 2500 Bóg zapłać za wszelką ofiarę na ewangelizację przez Internet. W nagrodę dostęp do Dzieła o życiu duchownym świętego Biskupa Sebastiana Pelczara free.fr/Zycie-duchowne.pdf Szczęść Boże i wielkie pożytki duchowe! Ks.K.Kuczaj SChr
chrystusowiec
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Dla Piotra Dzisiaj takie w kościołach było czytanie Czytanie z Dziejów Apostolskich (Dz 9, 1-20) Nawrócenie Świętego Pawła
Szaweł ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jeruzalem mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł. Gdy …Więcej
Dla Piotra Dzisiaj takie w kościołach było czytanie Czytanie z Dziejów Apostolskich (Dz 9, 1-20) Nawrócenie Świętego Pawła
Szaweł ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jeruzalem mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł. Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: «Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?» «Kto jesteś, Panie?» – powiedział. A On: «Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić». Ludzie, którzy mu towarzyszyli w drodze, oniemieli ze zdumienia, słyszeli bowiem głos, lecz nie widzieli nikogo. Szaweł podniósł się z ziemi, a kiedy otworzył oczy, nic nie widział. Zaprowadzili go więc do Damaszku, trzymając za ręce. Przez trzy dni nic nie widział i ani nie jadł, ani nie pił. W Damaszku znajdował się pewien uczeń, imieniem Ananiasz. «Ananiaszu!» – przemówił do niego Pan w widzeniu. A on odrzekł: «Jestem, Panie!» A Pan do niego: «Idź na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarsu, bo właśnie się tam modli». (I ujrzał Szaweł w widzeniu, jak człowiek imieniem Ananiasz wszedł i położył na niego ręce, aby przejrzał). «Panie – odpowiedział Ananiasz – słyszałem z wielu stron, jak dużo złego wyrządził ten człowiek świętym Twoim w Jerozolimie. I ma on tutaj władzę od arcykapłanów, aby więzić wszystkich, którzy wzywają Twego imienia». «Idź – odpowiedział mu Pan – bo wybrałem sobie tego człowieka jako narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan i królów, i do synów Izraela. I ukażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia». Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na niego ręce i powiedział: «Szawle, bracie, Pan Jezus, Ten, co ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym». Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok, i został ochrzczony. A gdy spożył posiłek, wzmocnił się. Jakiś czas spędził z uczniami w Damaszku i zaraz zaczął głosić w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym. Oto słowo Boże.
Szaweł ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jeruzalem mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł. Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: «Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?» «Kto jesteś, Panie?» – powiedział. A On: «Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić». Ludzie, którzy mu towarzyszyli w drodze, oniemieli ze zdumienia, słyszeli bowiem głos, lecz nie widzieli nikogo. Szaweł podniósł się z ziemi, a kiedy otworzył oczy, nic nie widział. Zaprowadzili go więc do Damaszku, trzymając za ręce. Przez trzy dni nic nie widział i ani nie jadł, ani nie pił. W Damaszku znajdował się pewien uczeń, imieniem Ananiasz. «Ananiaszu!» – przemówił do niego Pan w widzeniu. A on odrzekł: «Jestem, Panie!» A Pan do niego: «Idź na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarsu, bo właśnie się tam modli». (I ujrzał Szaweł w widzeniu, jak człowiek imieniem Ananiasz wszedł i położył na niego ręce, aby przejrzał). «Panie – odpowiedział Ananiasz – słyszałem z wielu stron, jak dużo złego wyrządził ten człowiek świętym Twoim w Jerozolimie. I ma on tutaj władzę od arcykapłanów, aby więzić wszystkich, którzy wzywają Twego imienia». «Idź – odpowiedział mu Pan – bo wybrałem sobie tego człowieka jako narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan i królów, i do synów Izraela. I ukażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia». Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na niego ręce i powiedział: «Szawle, bracie, Pan Jezus, Ten, co ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym». Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok, i został ochrzczony. A gdy spożył posiłek, wzmocnił się. Jakiś czas spędził z uczniami w Damaszku i zaraz zaczął głosić w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym. Oto słowo Boże.
chrystusowiec
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Twój komentarz był nie na miejscu. To tak jakbyś przeklął w kościele, gdzie wszedłeś jak turysta.
chrystusowiec
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Idź do sądu, jeśli ktoś ci zamordował kogoś z bliskich, a nie mów ogólników "Chrześcijanie".
Jeszcze jeden komentarz od Piotr W
chrystusowiec
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Dzisiaj takie w kościołach było czytanie Czytanie z Dziejów Apostolskich (Dz 9, 1-20) Nawrócenie Świętego Pawła
Szaweł ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jeruzalem mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł. Gdy zbliżał się już …Więcej
Dzisiaj takie w kościołach było czytanie Czytanie z Dziejów Apostolskich (Dz 9, 1-20) Nawrócenie Świętego Pawła
Szaweł ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jeruzalem mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł. Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: «Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?» «Kto jesteś, Panie?» – powiedział. A On: «Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić». Ludzie, którzy mu towarzyszyli w drodze, oniemieli ze zdumienia, słyszeli bowiem głos, lecz nie widzieli nikogo. Szaweł podniósł się z ziemi, a kiedy otworzył oczy, nic nie widział. Zaprowadzili go więc do Damaszku, trzymając za ręce. Przez trzy dni nic nie widział i ani nie jadł, ani nie pił. W Damaszku znajdował się pewien uczeń, imieniem Ananiasz. «Ananiaszu!» – przemówił do niego Pan w widzeniu. A on odrzekł: «Jestem, Panie!» A Pan do niego: «Idź na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarsu, bo właśnie się tam modli». (I ujrzał Szaweł w widzeniu, jak człowiek imieniem Ananiasz wszedł i położył na niego ręce, aby przejrzał). «Panie – odpowiedział Ananiasz – słyszałem z wielu stron, jak dużo złego wyrządził ten człowiek świętym Twoim w Jerozolimie. I ma on tutaj władzę od arcykapłanów, aby więzić wszystkich, którzy wzywają Twego imienia». «Idź – odpowiedział mu Pan – bo wybrałem sobie tego człowieka jako narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan i królów, i do synów Izraela. I ukażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia». Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na niego ręce i powiedział: «Szawle, bracie, Pan Jezus, Ten, co ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym». Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok, i został ochrzczony. A gdy spożył posiłek, wzmocnił się. Jakiś czas spędził z uczniami w Damaszku i zaraz zaczął głosić w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym. Oto słowo Boże.
Szaweł ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jeruzalem mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł. Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: «Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?» «Kto jesteś, Panie?» – powiedział. A On: «Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić». Ludzie, którzy mu towarzyszyli w drodze, oniemieli ze zdumienia, słyszeli bowiem głos, lecz nie widzieli nikogo. Szaweł podniósł się z ziemi, a kiedy otworzył oczy, nic nie widział. Zaprowadzili go więc do Damaszku, trzymając za ręce. Przez trzy dni nic nie widział i ani nie jadł, ani nie pił. W Damaszku znajdował się pewien uczeń, imieniem Ananiasz. «Ananiaszu!» – przemówił do niego Pan w widzeniu. A on odrzekł: «Jestem, Panie!» A Pan do niego: «Idź na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarsu, bo właśnie się tam modli». (I ujrzał Szaweł w widzeniu, jak człowiek imieniem Ananiasz wszedł i położył na niego ręce, aby przejrzał). «Panie – odpowiedział Ananiasz – słyszałem z wielu stron, jak dużo złego wyrządził ten człowiek świętym Twoim w Jerozolimie. I ma on tutaj władzę od arcykapłanów, aby więzić wszystkich, którzy wzywają Twego imienia». «Idź – odpowiedział mu Pan – bo wybrałem sobie tego człowieka jako narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan i królów, i do synów Izraela. I ukażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia». Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na niego ręce i powiedział: «Szawle, bracie, Pan Jezus, Ten, co ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym». Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok, i został ochrzczony. A gdy spożył posiłek, wzmocnił się. Jakiś czas spędził z uczniami w Damaszku i zaraz zaczął głosić w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym. Oto słowo Boże.
chrystusowiec
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
@Frank Columbo Idzie się policzyć z Kościołem Świętym, Pismem Świętym 72 Księgi i Jedna+ Księga o Woli Bożej 36 Tomów! Więc i twoje drugie zdanie słuszne.
Frank Columbo
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Nic mi nie wiadomo na temat tego, żeby wykładnia wiary Kościoła Świętego opierała się na sensacjach typu "Księga o Woli Bożej".
chrystusowiec
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Popatrz spokojnie w Biblię w tych dwóch miejscach i zobacz, co się stanie dzięki tej Mistycznej Księdze "Zapieczętuj to, co siedem gromów powiedziało, i nie pisz tego" Biblia Tysiąclecia - Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu - Ap 10 Dlaczego? Bo to miało być napisane dopiero w XX wieku pod dyktando Jezusa Chrystusa i posługę Luizy Piccarreta. Daniel i Apokalipsa o tym są! free.fr/Catholique …Więcej
Popatrz spokojnie w Biblię w tych dwóch miejscach i zobacz, co się stanie dzięki tej Mistycznej Księdze "Zapieczętuj to, co siedem gromów powiedziało, i nie pisz tego" Biblia Tysiąclecia - Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu - Ap 10 Dlaczego? Bo to miało być napisane dopiero w XX wieku pod dyktando Jezusa Chrystusa i posługę Luizy Piccarreta. Daniel i Apokalipsa o tym są! free.fr/Catholique/BLOGS.html Księga Niebios jest ostateczną częścią tego co zapieczętował Prorok Daniel Biblia Tysiąclecia - Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu - Dn 12 i Jan Apostoł i Ewangelista na Czas Ostateczny wypełnienia się Proroctwa Pana Jezusa z OJCZE NASZ: "Bądź Wola Twoja, Ojcze." "Przyjdź Królestwo Twoje, Ojcze". Jezus - ostatecznie - odda to Królestwo Woli Bożej - Swemu Ojcu, aby "Bóg był wszystkim"! Biblia Tysiąclecia - Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu - Ef 1
Frank Columbo
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Ja mam takie proste pytanie do Czcigodnego Księdza - czy przełożony, ks. Krzysztof Olejnik, aprobuje dokonywaną przez Księdza publiczną promocję "Księgi Niebios o Woli Bożej" i być może jeszcze innych "cudownych przekazów", o których nie wiem?
Frank Columbo
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
"Księga Niebios o Woli Bożej" - ile jest jeszcze tych fantazji spisanych? Bo to już doliczyć się nie można. W każdym zakamarku świata jakaś księga, co kraj to jakiś kolejny cudak odbierający przekazy. Istne show, do wyboru i do koloru.
Wolę Bożą to każdy ma wyłożoną przez Kościół Święty. Wystarczy się zapoznać i podporządkować.Więcej
"Księga Niebios o Woli Bożej" - ile jest jeszcze tych fantazji spisanych? Bo to już doliczyć się nie można. W każdym zakamarku świata jakaś księga, co kraj to jakiś kolejny cudak odbierający przekazy. Istne show, do wyboru i do koloru.
Wolę Bożą to każdy ma wyłożoną przez Kościół Święty. Wystarczy się zapoznać i podporządkować.
Wolę Bożą to każdy ma wyłożoną przez Kościół Święty. Wystarczy się zapoznać i podporządkować.
To nie fantazje tylko srogie herezje. Wybór tutaj:
Pikaretyzm czyli nowa moda iluministów czasów obecnych
Pikaretyzm czyli nowa moda iluministów czasów obecnych
chrystusowiec
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Wybór trzech zdań z trzech Pism między 31 maja à 14 lipca 1938 roku w pośpiechu, na 36 Tomów Księgi Niebios i to miałaby być "praca teologiczna i osąd uczciwy"? A gdzie reszta? Wszystko zresztą schowano w Watykanie na 56 lat, aż za Jana Pawła II w marcu 1994 roku "nihil obstat" dany przez Niego dla tej Księgi po sprawdzeniu przez dwóch teologów, jeden z nich napisał wtedy i obronił pracę …Więcej
Wybór trzech zdań z trzech Pism między 31 maja à 14 lipca 1938 roku w pośpiechu, na 36 Tomów Księgi Niebios i to miałaby być "praca teologiczna i osąd uczciwy"? A gdzie reszta? Wszystko zresztą schowano w Watykanie na 56 lat, aż za Jana Pawła II w marcu 1994 roku "nihil obstat" dany przez Niego dla tej Księgi po sprawdzeniu przez dwóch teologów, jeden z nich napisał wtedy i obronił pracę doktorską itd. Prawdy to @V.R.S. nie kocha, jak to widać i staje po stronie przeciwników JEDYNEJ WOLI BOZEJ, od której wszystko się zaczęło i do niej wraca poprzez Popatrz spokojnie w Biblię w tych dwóch miejscach i zobacz, co się stanie dzięki tej Mistycznej Księdze "Zapieczętuj to, co siedem gromów powiedziało, i nie pisz tego" Biblia Tysiąclecia - Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu - Ap 10 Dlaczego? Bo to miało być napisane dopiero w XX wieku pod dyktando Jezusa Chrystusa i posługę Luizy Piccarreta. Daniel i Apokalipsa o tym są! free.fr/Catholique/BLOGS.html Księga Niebios jest ostateczną częścią tego co zapieczętował Prorok Daniel Biblia Tysiąclecia - Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu - Dn 12 i Jan Apostoł i Ewangelista na Czas Ostateczny wypełnienia się Proroctwa Pana Jezusa z OJCZE NASZ: "Bądź Wola Twoja, Ojcze." "Przyjdź Królestwo Twoje, Ojcze". Jezus - ostatecznie - odda to Królestwo Woli Bożej - Swemu Ojcu, aby "Bóg był wszystkim"! Biblia Tysiąclecia - Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu - Ef 1
chrystusowiec
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Słowa Ewangelii według Świętego Jana (J 6, 52-59) Ciało moje jest prawdziwym pokarmem
Żydzi sprzeczali się między sobą, mówiąc: «Jak On może nam dać swoje ciało do jedzenia?» Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie jedli Ciała Syna Człowieczego ani pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne …Więcej
Słowa Ewangelii według Świętego Jana (J 6, 52-59) Ciało moje jest prawdziwym pokarmem
Żydzi sprzeczali się między sobą, mówiąc: «Jak On może nam dać swoje ciało do jedzenia?» Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie jedli Ciała Syna Człowieczego ani pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił – nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki». To powiedział, nauczając w synagodze w Kafarnaum. Oto słowo Pańskie.
Komentarz :
My, katolicy, nie zawsze jesteśmy na wysokości, na jaką Eucharystia zasługuje: niekiedy usiłuje sie “żyć” bez spełniania warunków wskazanych przez Jezusa, a przecież, jak napisał Jan Paweł II, “Eucharystia jest zbyt wielkim darem, ażeby można było tolerować dwuznaczności i umniejszenia”. “Spożywać aby żyć”: spożywać ciało Syna Człowieczego, żeby żyć jak Syn Człowieczy. To spożywanie nazywa się “komunią”. To jest “spożywanie” a mówimy ”spożywanie”, aby rzeczą oczywistą była potrzeba asymilacji, identyfikacji z Jezusem. Spożywamy komunię, by utrzymać jedność: aby myśleć jak On, mówić jak On, miłować jak On. Nam chrześcijanom brakowało encykliki eucharystycznej Jana Pawła II Kościół żyje dzięki Eucharystii. To encyklika żarliwa: to “ogień”, bo Eucharystia jest płomienna. “Gorąco pragnąłem spożyć Paschę z wami, zanim będę cierpiał” (Łk 22,15) powiedział Jezus o zmierzchu w Wielki Czwartek. Musimy odzyskać eucharystyczny zapał. Takiej inicjatywy nie posiada żadna z innych religii. To Bóg schodzi aż do serca człowieka, by stworzyć tam tajemniczą relację miłości. I stamtąd wznosi się Kościół i bierze się udział w dynamiźmie apostolskim i eklezjastycznym Eucharystii. Dotykamy samego sedna tajemnicy, jak Tomasz, który dotykał ran zmartwychwstałego Chrystusa. My chrześcijanie musimy poddać rewizji naszą wierność eucharystycznemu tak jak Jezus to objawił, a Kościół nam proponuje. I musimy znowu przeżywać “czułość” wobec Eucharystii: przyklęknięcia powolne, wykonane starannie, wzrost ilości komunii duchowych... I od Eucharystii począwszy ludzie widzieć się nam będą święci, czyli takimi jakimi są. I służyć im będziemy z odnowioną czułością. Kazanie św. Efrema, diakona.
Śmierć rzuciła Chrystusa do swoich nóg, on jednak ją podeptał, jak depce się drogę. Z własnej woli przyjął śmierć i jej się poddał, aby wbrew niej samej ją unicestwić. Wyszedł nasz Pan nieść krzyż, bo śmierć tego chciała. On na krzyżu zawołał głosem wielkim i wywiódł umarłych z Otchłani, wbrew woli śmierci; śmierć zabiła Pana w Jego ludzkim ciele, ale tą samą bronią On odniósł nad nią zwycięstwo. Ukryło się Bóstwo pod zasłoną człowieczeństwa i tak stanęło przed śmiercią, Ona zaś zabiła i sama została zabita: zabiła życie przyrodzone, ale ją samą zabiło życie nadprzyrodzone.
Ponieważ śmierć nie mogła Go pożreć bez ciała. Ani też otchłań nie mogła pochłonąć Go bez ciała, zstąpił Pan w łono dziewicy, aby wzięte z niej człowieczeństwo mogło zaprowadzić Go do Otchłani. Zeszedł tam w przyjętym przez siebie ciele. I śmierć się przybliżyła, niczego nie przeczuwając, aby jak zwykle odebrać to, co do niej należy. Ale w owocu, który miała zerwać, było ukryte życie nowe niszczące śmierć. Gdy więc śmierć bez żadnej obawy pochłonęła Pana, wyzwoliła życie. A wraz z nim wielu ludzi. Jakże On wielki, ten Syn cieśli. Krzyż swój zatknął nad pożerającą wszystko Otchłanią, a ludzkość przeprowadził do domu życia. Za sprawą drzewa upadła ludzkość aż do dna piekła: za sprawą drzewa wzniosła się do domu życia.
PROŚBY
Wysławiajmy Chrystusa, który jest drogą, prawdą i życiem, i wołajmy do Niego: Syna Bogu żywego, błogosław lud swój.
Prosimy Cię, aby wszyscy słudzy Twojego Kościoła, którzy rozdają braciom chleb życia, sami czerpali z niego pokarm i siłę.
Prosimy Cię, aby cały lud chrześcijański postępował w sposób godny swego powołania i żyjąc w pokoju zachowywał jedność ducha.
Prosimy Cię niech ci, którzy sprawują nad nami rządy, kierują się sprawiedliwością i miłosierdziem, aby wszystkie narody cieszyły się zgodą i pokojem.
Prosimy Cię, abyśmy zasłużyli na wychwalanie Ciebie we wspólnocie świętych razem z naszymi zmarłymi, których polecamy Twojej dobroci.
Żydzi sprzeczali się między sobą, mówiąc: «Jak On może nam dać swoje ciało do jedzenia?» Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie jedli Ciała Syna Człowieczego ani pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił – nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki». To powiedział, nauczając w synagodze w Kafarnaum. Oto słowo Pańskie.
Komentarz :
My, katolicy, nie zawsze jesteśmy na wysokości, na jaką Eucharystia zasługuje: niekiedy usiłuje sie “żyć” bez spełniania warunków wskazanych przez Jezusa, a przecież, jak napisał Jan Paweł II, “Eucharystia jest zbyt wielkim darem, ażeby można było tolerować dwuznaczności i umniejszenia”. “Spożywać aby żyć”: spożywać ciało Syna Człowieczego, żeby żyć jak Syn Człowieczy. To spożywanie nazywa się “komunią”. To jest “spożywanie” a mówimy ”spożywanie”, aby rzeczą oczywistą była potrzeba asymilacji, identyfikacji z Jezusem. Spożywamy komunię, by utrzymać jedność: aby myśleć jak On, mówić jak On, miłować jak On. Nam chrześcijanom brakowało encykliki eucharystycznej Jana Pawła II Kościół żyje dzięki Eucharystii. To encyklika żarliwa: to “ogień”, bo Eucharystia jest płomienna. “Gorąco pragnąłem spożyć Paschę z wami, zanim będę cierpiał” (Łk 22,15) powiedział Jezus o zmierzchu w Wielki Czwartek. Musimy odzyskać eucharystyczny zapał. Takiej inicjatywy nie posiada żadna z innych religii. To Bóg schodzi aż do serca człowieka, by stworzyć tam tajemniczą relację miłości. I stamtąd wznosi się Kościół i bierze się udział w dynamiźmie apostolskim i eklezjastycznym Eucharystii. Dotykamy samego sedna tajemnicy, jak Tomasz, który dotykał ran zmartwychwstałego Chrystusa. My chrześcijanie musimy poddać rewizji naszą wierność eucharystycznemu tak jak Jezus to objawił, a Kościół nam proponuje. I musimy znowu przeżywać “czułość” wobec Eucharystii: przyklęknięcia powolne, wykonane starannie, wzrost ilości komunii duchowych... I od Eucharystii począwszy ludzie widzieć się nam będą święci, czyli takimi jakimi są. I służyć im będziemy z odnowioną czułością. Kazanie św. Efrema, diakona.
Śmierć rzuciła Chrystusa do swoich nóg, on jednak ją podeptał, jak depce się drogę. Z własnej woli przyjął śmierć i jej się poddał, aby wbrew niej samej ją unicestwić. Wyszedł nasz Pan nieść krzyż, bo śmierć tego chciała. On na krzyżu zawołał głosem wielkim i wywiódł umarłych z Otchłani, wbrew woli śmierci; śmierć zabiła Pana w Jego ludzkim ciele, ale tą samą bronią On odniósł nad nią zwycięstwo. Ukryło się Bóstwo pod zasłoną człowieczeństwa i tak stanęło przed śmiercią, Ona zaś zabiła i sama została zabita: zabiła życie przyrodzone, ale ją samą zabiło życie nadprzyrodzone.
Ponieważ śmierć nie mogła Go pożreć bez ciała. Ani też otchłań nie mogła pochłonąć Go bez ciała, zstąpił Pan w łono dziewicy, aby wzięte z niej człowieczeństwo mogło zaprowadzić Go do Otchłani. Zeszedł tam w przyjętym przez siebie ciele. I śmierć się przybliżyła, niczego nie przeczuwając, aby jak zwykle odebrać to, co do niej należy. Ale w owocu, który miała zerwać, było ukryte życie nowe niszczące śmierć. Gdy więc śmierć bez żadnej obawy pochłonęła Pana, wyzwoliła życie. A wraz z nim wielu ludzi. Jakże On wielki, ten Syn cieśli. Krzyż swój zatknął nad pożerającą wszystko Otchłanią, a ludzkość przeprowadził do domu życia. Za sprawą drzewa upadła ludzkość aż do dna piekła: za sprawą drzewa wzniosła się do domu życia.
PROŚBY
Wysławiajmy Chrystusa, który jest drogą, prawdą i życiem, i wołajmy do Niego: Syna Bogu żywego, błogosław lud swój.
Prosimy Cię, aby wszyscy słudzy Twojego Kościoła, którzy rozdają braciom chleb życia, sami czerpali z niego pokarm i siłę.
Prosimy Cię, aby cały lud chrześcijański postępował w sposób godny swego powołania i żyjąc w pokoju zachowywał jedność ducha.
Prosimy Cię niech ci, którzy sprawują nad nami rządy, kierują się sprawiedliwością i miłosierdziem, aby wszystkie narody cieszyły się zgodą i pokojem.
Prosimy Cię, abyśmy zasłużyli na wychwalanie Ciebie we wspólnocie świętych razem z naszymi zmarłymi, których polecamy Twojej dobroci.