TOM 15 Księgi Niebios o Woli Bożej - część czwarta - zakończenie. Popatrz spokojnie w Biblię w tych dwóch miejscach i zobacz, co się stanie dzięki tej Mistycznej Księdze "Zapieczętuj to, co siedem …Więcej
TOM 15 Księgi Niebios o Woli Bożej - część czwarta - zakończenie. Popatrz spokojnie w Biblię w tych dwóch miejscach i zobacz, co się stanie dzięki tej Mistycznej Księdze "Zapieczętuj to, co siedem gromów powiedziało, i nie pisz tego" Biblia Tysiąclecia - Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu - Ap 10 Dlaczego? Bo to miało być napisane dopiero w XX wieku pod dyktando Jezusa Chrystusa i posługę Luizy Piccarreta. Daniel i Apokalipsa o tym są! free.fr/Catholique/BLOGS.html Księga Niebios jest ostateczną częścią tego co zapieczętował Prorok Daniel Biblia Tysiąclecia - Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu - Dn 12 i Jan Apostoł i Ewangelista na Czas Ostateczny wypełnienia się Proroctwa Pana Jezusa z OJCZE NASZ: "Bądź Wola Twoja, Ojcze." "Przyjdź Królestwo Twoje, Ojcze". Jezus - ostatecznie - odda to Królestwo Woli Bożej - Swemu Ojcu, aby "Bóg był wszystkim"! Biblia Tysiąclecia - Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu - Ef 1 Po tym Tomie 15 znowu cofniemy się w czasie o kilkanaście lat wcześniej do TOMU 7. Liczba doskonała i boska, dlatego "dzień święty święcić trzeba, co siedem dni". Taki jest KLUCZ poznawania bliżej Jezusa Pana i Jego uczennicy Luizy z CORATO!
- Zgłoś
Portale społecznościowe
- Umieszczony
Zmień wpis
Usuń wpis
chrystusowiec
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Historia Kultu Najświętszego Serca Bożego Pana Jezusa we Francji free.fr/Serce.pdf Ośmielam się w tym czasie Wielkanocnym poprosić o dobrowolną i wdzięczną ofiarę przez przelew na konto bankowe. Kazimierz KUCZAJ PKO PL03 1020 4027 0000 1202 1844 2500 Bóg zapłać za wszelką ofiarę na ewangelizację przez Internet. W nagrodę dostęp do Dzieła o życiu duchownym świętego Biskupa Sebastiana Pelczara …Więcej
Historia Kultu Najświętszego Serca Bożego Pana Jezusa we Francji free.fr/Serce.pdf Ośmielam się w tym czasie Wielkanocnym poprosić o dobrowolną i wdzięczną ofiarę przez przelew na konto bankowe. Kazimierz KUCZAJ PKO PL03 1020 4027 0000 1202 1844 2500 Bóg zapłać za wszelką ofiarę na ewangelizację przez Internet. W nagrodę dostęp do Dzieła o życiu duchownym świętego Biskupa Sebastiana Pelczara free.fr/Zycie-duchowne.pdf Szczęść Boże i wielkie pożytki duchowe! Ks.K.Kuczaj SChr
chrystusowiec
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Czytanie z Dziejów Apostolskich (Dz 9, 31-42) Piotr cudownie uzdrawia chorych
Kościół cieszył się pokojem w całej Judei, Galilei i Samarii. Rozwijał się i żył bogobojnie, i obfitował w pociechę Ducha Świętego. Kiedy Piotr odwiedzał wszystkich, przyszedł też do świętych, którzy mieszkali w Liddzie. Znalazł tam pewnego człowieka, imieniem Eneasz, który był sparaliżowany i od ośmiu lat leżał …Więcej
Czytanie z Dziejów Apostolskich (Dz 9, 31-42) Piotr cudownie uzdrawia chorych
Kościół cieszył się pokojem w całej Judei, Galilei i Samarii. Rozwijał się i żył bogobojnie, i obfitował w pociechę Ducha Świętego. Kiedy Piotr odwiedzał wszystkich, przyszedł też do świętych, którzy mieszkali w Liddzie. Znalazł tam pewnego człowieka, imieniem Eneasz, który był sparaliżowany i od ośmiu lat leżał w łóżku. «Eneaszu – powiedział do niego Piotr – Jezus Chrystus cię uzdrawia, wstań i zaściel swoje łóżko!» I natychmiast wstał. Widzieli go wszyscy mieszkańcy Liddy i Szaronu i nawrócili się do Pana. Mieszkała też w Jafie pewna uczennica imieniem Tabita, co znaczy Gazela. Czyniła ona dużo dobrego i dawała hojne jałmużny. Wtedy właśnie zachorowała i umarła. Obmyto ją i położono w izbie na piętrze. Lidda leżała blisko Jafy; gdy więc uczniowie dowiedzieli się, że jest tam Piotr, wysłali do niego dwóch posłańców z prośbą: «Przyjdź do nas niezwłocznie». Piotr poszedł z nimi, a gdy przybył, zaprowadzili go do izby na górze. Otoczyły go wszystkie wdowy i pokazywały mu ze łzami w oczach chitony i płaszcze, które zrobiła im Gazela za swego życia. Po usunięciu wszystkich Piotr upadł na kolana i modlił się. Potem zwrócił się do zwłok i rzekł: «Tabito, wstań!» A ona otworzyła oczy i zobaczywszy Piotra, usiadła. Piotr podał jej rękę i podniósł ją. Zawołał świętych i wdowy, i ujrzeli ją żywą. Wieść o tym rozeszła się po całej Jafie, i wielu uwierzyło w Pana. Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY - Ps 116B (115), 12-13. 14-15. 16-17 (R.: por. 12)
Cóż oddam, Panie, za Twe wszystkie dary?
Czym się Panu odpłacę * za wszystko, co mi wyświadczył? Podniosę kielich zbawienia * i wezwę imienia Pana.
Refren.
Wypełnię me śluby dla Pana * przed całym Jego ludem. Cenna jest w oczach Pana * śmierć Jego wyznawców.
Refren.
O Panie, jestem Twoim sługą, * Twym sługą, synem Twojej służebnicy. Ty rozerwałeś moje kajdany, † Tobie złożę ofiarę pochwalną * i wezwę imienia Pana.
Refren.
Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem. Ty masz słowa życia wiecznego. (Por. J 6, 63c. 68c)
Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowa Ewangelii według Świętego Jana (J 6, 55. 60-69)Do kogo pójdziemy, Ty masz słowa życia wiecznego
W synagodze w Kafarnaum Jezus powiedział: «Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem». A wielu spośród Jego uczniów, którzy to usłyszeli, mówiło: «Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?» Jezus jednak, świadom tego, że uczniowie Jego na to szemrali, rzekł do nich: «To was gorszy? A gdy ujrzycie Syna Człowieczego wstępującego tam, gdzie był przedtem? To Duch daje życie; ciało na nic się nie zda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem. Lecz pośród was są tacy, którzy nie wierzą». Jezus bowiem od początku wiedział, którzy nie wierzą, i kto ma Go wydać. Rzekł więc: «Oto dlaczego wam powiedziałem: Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli nie zostało mu to dane przez Ojca». Od tego czasu wielu uczniów Jego odeszło i już z Nim nie chodziło. Rzekł więc Jezus do Dwunastu: «Czyż i wy chcecie odejść? Odpowiedział Mu Szymon Piotr: «Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A my uwierzyliśmy i poznaliśmy, że Ty jesteś Świętym Bożym». Oto słowo Pańskie. niektórych, Jego sposób mówienia jest zbyt ciężki, niezrozumiały dla ich umysłowości, zamkniętej na zbawcze Słowo Pana, a święty Jan mówi - z pewnym smutkiem - że «odtąd wielu uczniów Jego się wycofało i już z Nim nie chodziło» (J 6,66). I sam ewangelista daje nam podpowiedź, aby zrozumieć postawę tych osób: nie wierzyli, nie byli zdolni do zaakceptowania nauk Jezusa, często dla nich niezrozumiałych. Z drugiej strony, widzimy reakcję Apostołów, reprezentowanych przez świętego Piotra: «Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego, a myśmy uwierzyli» (J 6,68-69). To nie tak, że Dwunastu jest bardziej bystrych niż inni, nie są oni też lepsi, ani nawet nie znają lepiej Biblii; są jednak bardziej prości, bardziej ufni, bardziej otwarci na Ducha, bardziej posłuszni. Od czasu do czasu na kartach Ewangelii zaskakujemy ich, gdy się mylą, gdy nie rozumieją Jezusa, gdy kłócą się o to, który z nich jest ważniejszy, czy nawet karcących Mistrza kiedy przepowiada im swoją mękę; ale zawsze znajdujemy ich u Jego boku, wiernych. Ich sekret: naprawdę Go kochali. Święty Augustyn wyraził to tak: «Nie pozostawiają śladu w duszy dobre obyczaje, ale dobre uczucia (...). To jest prawdziwa miłość: być posłusznym i wierzyć temu, kogo się kocha». W świetle tej Ewangelii możemy zadać sobie pytania: Gdzie ulokowałem moją miłość? Jaka jest moja wiara i posłuszeństwo wobec Pana i wobec tego czego naucza Kościół? Jakie jest moje posłuszeństwo, prostota i ufność w sprawy Boskie?
Kościół cieszył się pokojem w całej Judei, Galilei i Samarii. Rozwijał się i żył bogobojnie, i obfitował w pociechę Ducha Świętego. Kiedy Piotr odwiedzał wszystkich, przyszedł też do świętych, którzy mieszkali w Liddzie. Znalazł tam pewnego człowieka, imieniem Eneasz, który był sparaliżowany i od ośmiu lat leżał w łóżku. «Eneaszu – powiedział do niego Piotr – Jezus Chrystus cię uzdrawia, wstań i zaściel swoje łóżko!» I natychmiast wstał. Widzieli go wszyscy mieszkańcy Liddy i Szaronu i nawrócili się do Pana. Mieszkała też w Jafie pewna uczennica imieniem Tabita, co znaczy Gazela. Czyniła ona dużo dobrego i dawała hojne jałmużny. Wtedy właśnie zachorowała i umarła. Obmyto ją i położono w izbie na piętrze. Lidda leżała blisko Jafy; gdy więc uczniowie dowiedzieli się, że jest tam Piotr, wysłali do niego dwóch posłańców z prośbą: «Przyjdź do nas niezwłocznie». Piotr poszedł z nimi, a gdy przybył, zaprowadzili go do izby na górze. Otoczyły go wszystkie wdowy i pokazywały mu ze łzami w oczach chitony i płaszcze, które zrobiła im Gazela za swego życia. Po usunięciu wszystkich Piotr upadł na kolana i modlił się. Potem zwrócił się do zwłok i rzekł: «Tabito, wstań!» A ona otworzyła oczy i zobaczywszy Piotra, usiadła. Piotr podał jej rękę i podniósł ją. Zawołał świętych i wdowy, i ujrzeli ją żywą. Wieść o tym rozeszła się po całej Jafie, i wielu uwierzyło w Pana. Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY - Ps 116B (115), 12-13. 14-15. 16-17 (R.: por. 12)
Cóż oddam, Panie, za Twe wszystkie dary?
Czym się Panu odpłacę * za wszystko, co mi wyświadczył? Podniosę kielich zbawienia * i wezwę imienia Pana.
Refren.
Wypełnię me śluby dla Pana * przed całym Jego ludem. Cenna jest w oczach Pana * śmierć Jego wyznawców.
Refren.
O Panie, jestem Twoim sługą, * Twym sługą, synem Twojej służebnicy. Ty rozerwałeś moje kajdany, † Tobie złożę ofiarę pochwalną * i wezwę imienia Pana.
Refren.
Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem. Ty masz słowa życia wiecznego. (Por. J 6, 63c. 68c)
Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowa Ewangelii według Świętego Jana (J 6, 55. 60-69)Do kogo pójdziemy, Ty masz słowa życia wiecznego
W synagodze w Kafarnaum Jezus powiedział: «Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem». A wielu spośród Jego uczniów, którzy to usłyszeli, mówiło: «Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?» Jezus jednak, świadom tego, że uczniowie Jego na to szemrali, rzekł do nich: «To was gorszy? A gdy ujrzycie Syna Człowieczego wstępującego tam, gdzie był przedtem? To Duch daje życie; ciało na nic się nie zda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem. Lecz pośród was są tacy, którzy nie wierzą». Jezus bowiem od początku wiedział, którzy nie wierzą, i kto ma Go wydać. Rzekł więc: «Oto dlaczego wam powiedziałem: Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli nie zostało mu to dane przez Ojca». Od tego czasu wielu uczniów Jego odeszło i już z Nim nie chodziło. Rzekł więc Jezus do Dwunastu: «Czyż i wy chcecie odejść? Odpowiedział Mu Szymon Piotr: «Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A my uwierzyliśmy i poznaliśmy, że Ty jesteś Świętym Bożym». Oto słowo Pańskie. niektórych, Jego sposób mówienia jest zbyt ciężki, niezrozumiały dla ich umysłowości, zamkniętej na zbawcze Słowo Pana, a święty Jan mówi - z pewnym smutkiem - że «odtąd wielu uczniów Jego się wycofało i już z Nim nie chodziło» (J 6,66). I sam ewangelista daje nam podpowiedź, aby zrozumieć postawę tych osób: nie wierzyli, nie byli zdolni do zaakceptowania nauk Jezusa, często dla nich niezrozumiałych. Z drugiej strony, widzimy reakcję Apostołów, reprezentowanych przez świętego Piotra: «Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego, a myśmy uwierzyli» (J 6,68-69). To nie tak, że Dwunastu jest bardziej bystrych niż inni, nie są oni też lepsi, ani nawet nie znają lepiej Biblii; są jednak bardziej prości, bardziej ufni, bardziej otwarci na Ducha, bardziej posłuszni. Od czasu do czasu na kartach Ewangelii zaskakujemy ich, gdy się mylą, gdy nie rozumieją Jezusa, gdy kłócą się o to, który z nich jest ważniejszy, czy nawet karcących Mistrza kiedy przepowiada im swoją mękę; ale zawsze znajdujemy ich u Jego boku, wiernych. Ich sekret: naprawdę Go kochali. Święty Augustyn wyraził to tak: «Nie pozostawiają śladu w duszy dobre obyczaje, ale dobre uczucia (...). To jest prawdziwa miłość: być posłusznym i wierzyć temu, kogo się kocha». W świetle tej Ewangelii możemy zadać sobie pytania: Gdzie ulokowałem moją miłość? Jaka jest moja wiara i posłuszeństwo wobec Pana i wobec tego czego naucza Kościół? Jakie jest moje posłuszeństwo, prostota i ufność w sprawy Boskie?